ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν ασφάλεια και ειρήνη. Το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι κι άλλο αίμα κι άλλη καταστροφή κι άλλη προσφυγιά κι άλλη δυστυχία. Όλα τα μηνύματα που έρχονται αυτό μεταφέρουν.
Ο καπιταλισμός, ως σύστημα, είναι αδύνατον να εγγυηθεί την παγκόσμια Ειρήνη. Το αδηφάγο σύστημα, επιδιώκει τον μεγαλύτερο πλουτισμό των ισχυρών και τη εξαντλητική φτωχοποίηση των ανίσχυρων. Αυτό επιτυγχάνεται με πολέμους κάθε μορφής. Το σημαντικό είναι πως οι πόλεμοι διεξάγονται για τον έλεγχο των πρώτων υλών, που είτε ο ισχυρός δεν έχει και θέλει να αποκτήσει, είτε έχει και θέλει να αποκτήσει υπερεπάρκεια.
Τα τελευταία χρόνια, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, παρατηρείται το φαινόμενο όλοι να μιλούν για Ειρήνη, όμως, σε όλο τον πλανήτη υπάρχουν εστίες πολέμου. Με ένα και μοναδικό σκοπό. Την εκμετάλλευση του πλούτου των φτωχών και ανίσχυρων χωρών. Με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι μεταναστευτικές ροές, από ανθρώπους που έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για να βρεθούν σε χώρες που δε θα κυνηγιούνται, για να κυνηγιούνται τελικά, χειρότερα!
Από την άλλη, ο ισχυρός συνασπισμός ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, η γνωστή λυκοσυμμαχία, με κάθε τρόπο προσπαθεί και πετυχαίνει να διευρύνεται, ασκώντας πίεση στις δυο άλλες υπερδυνάμεις, Ρωσία και Κίνα. Οι στρατιωτικές δαπάνες, έχουν πάρει την ανηφόρα και ουδείς γνωρίζει πού και με ποιο τρόπο θα σταματήσουν.
Πολύ πρόσφατα από το υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ κυκλοφόρησε έκθεση εμπειρογνωμόνων, για τις σχέσεις Κίνας και Ρωσίας. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η σινο-ρωσική σχέση θα συνεχίσει να ενισχύεται λόγω της συνέχισης των πολιτικών των ΗΠΑ έναντι αυτών των δύο κρατών και η «συνολική κινεζική και ρωσική ισχύς» θα «πλησιάζει, αλλά δεν θα υπερβαίνει» την ισχύ των ΗΠΑ μέχρι το 2022.
Οι συντάκτες της έκθεσης περιγράφουν την σχέση μεταξύ του Πεκίνου και της Μόσχας ως σχέση πραγματισμού και βασίζεται στην «ισορροπία» έναντι των Η.Π.Α. Επιπλέον, η Κίνα και η Ρωσία μοιράζονται την επιθυμία να αντιμετωπίσουν την πάγια ιδεολογία των ΗΠΑ «του μιλιταρισμού, του παρεμβατισμού και της βίαιης επιβολής των αξιών των ΗΠΑ σε άλλες χώρες».
Η σχέση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας αναπτύχθηκε σταδιακά και έγινε πιο στενή εδώ και δύο δεκαετίες, σύμφωνα με την έκθεση. Όταν το Πεκίνο και η Μόσχα ξεκίνησαν την πρώτη κοινή στρατιωτική άσκηση το 2003, σήμανε ότι οι δύο χώρες είχαν μετακινηθεί από μια σχέση βασισμένη στον «υπολογισμό» σε μια σχέση «συνεργασίας».
Μεταξύ 2012-2017 η Κίνα και η Ρωσία ενίσχυσαν τη σχέση τους από «συνεργασία» σε «συνεργασία λόγω των δυτικών κυρώσεων». Ειδικότερα, μετά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία το 2014 λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, η Μόσχα επιδίωξε «πολύ στενότερους δεσμούς» με το Πεκίνο.
Κλειδί για αυτήν την αναβάθμιση των σχέσεων ήταν το «15ετές Σχέδιο Στρατιωτικής Συνεργασίας» που υπογράφηκε από τα δύο μέρη το 2002, το οποίο «επέκτεινε την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού, αδειών τεχνολογίας και κοινής έρευνας και ανάπτυξης». Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού πλαισίου, παραχωρήθηκε στην Κίνα πρόσβαση σε ρωσικά συστήματα «υψηλών προδιαγραφών», όπως τα αεροσκάφη Su-27 και Su-30, τα αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων και τεχνική βοήθεια που περιλάμβανε Ρώσους επιστήμονες που εργάζονταν σε κινεζικά αμυντικά εργοστάσια.
Οι συντάκτες της έκθεσης αναμένουν ότι αυτή η συνεργασία θα συνεχιστεί και πιστεύουν ότι το Πεκίνο και η Μόσχα θα αυξήσουν τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των ενόπλων δυνάμεών τους μέσω κοινής εκπαίδευσης και ανταλλαγών εξοπλισμού. Η «πρακτική συνεργασία» μεταξύ των κινεζικών και ρωσικών στρατιωτικών έχει γίνει ρουτίνα, ενώ το βάθος και το εύρος των κοινών ασκήσεων γίνονται σταδιακά πιο περίπλοκα από την πρώτη άσκηση το 2003.
Καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από το Αφγανιστάν, αυτόν τον Αύγουστο, η Μόσχα και το Πεκίνο πραγματοποίησαν κοινές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας για πρώτη φορά εντός της Κίνας. Αυτές οι ασκήσεις επιβεβαίωσαν το νέο επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών, σύμφωνα και με το Associated Press.
Οι συντάκτες της έκθεσης προτείνουν ότι ένας τρόπος για να υποχωρήσει η σχέση μεταξύ των δύο κύριων ανταγωνιστών των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν η μείωση των κυρώσεων από τη Δύση στα δύο κράτη. Εάν γίνει, «η Ρωσία θα μπορούσε να επιδιώξει ισχυρότερες σχέσεις με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», κάτι που θα προκαλούσε την «αποδυνάμωση της σινο-ρωσικής σχέσης».
Ωστόσο, αυτού του είδους η αλλαγή πολιτικής περιγράφεται ως όχι πιθανή. Χωρίς αυτές τις αλλαγές πολιτικής στην Ουάσιγκτον, οι συντάκτες της έκθεσης εκτιμούν ότι η στρατιωτική σχέση μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, παρουσιάζοντας μια διαρκώς μεγαλύτερη πρόκληση για τις ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή.
Οι συντάκτες της έκθεσης προτείνουν στον στρατό των ΗΠΑ να προετοιμαστεί για μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας.
«Ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί να προετοιμαστεί για τα αποτελέσματα μιας ευρύτερης σινο-ρωσικής συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης κινεζικού και ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού, πρόσθετου κοινού σχεδιασμού και ασκήσεων, πιθανή κοινή βάση και τελικά τη δυνατότητα κοινών στρατιωτικών επιχειρήσεων», καταλήγει η έκθεση.
Η έκθεση σε συνδυασμό με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στις ΗΠΑ κατά περίπου 7,5%, ουδεμία παγκόσμια Ειρήνη εγγυάται.
Τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, την έντονη κινητικότητα που παρατηρείται με τις δύο συμφωνίες OUAD και AUKUS, την εντυπωσιακή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για το επόμενο έτος, την διαρκή πίεση προς Ρωσία και Κίνα, μόνο ησυχία δεν εξασφαλίζει. Όταν δαπανώνται τέτοια ποσά για την αμυντική βιομηχανία, όταν διαρκώς ενισχύεται το οπλοστάσιο με νέα οπλικά συστήματα, όταν οι συμφωνίες που υπογράφονται διαμορφώνουν συμμαχίες που προκαλούν πιέσεις σε δυο άλλες μεγάλες δυνάμεις, η παγκόσμια ειρήνη αρχίζει να κλυδωνίζεται επικίνδυνα.
ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν ασφάλεια και ειρήνη. Το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι κι άλλο αίμα κι άλλη καταστροφή κι άλλη προσφυγιά κι άλλη δυστυχία. Όλα τα μηνύματα που έρχονται αυτό μεταφέρουν.
Οι λαοί οφείλουν να αντιληφθούν πως είναι η μόνη υπερδύναμη. Στα χέρια τους κρατούν την παγκόσμια Ειρήνη. Γιατί μόνο οι λαοί μπορούν να σταματήσουν την προσφυγιά, τον ξεριζωμό, την πείνα και την εξαθλίωση.
Τώρα είναι η δική μας ώρα, η ώρα των λαών.
Γιάννης Αγγέλου
Σχης (ΜΧ) εα
ΜΒΑ, Ms’c