Σήμερα συμπληρώνονται 57 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, βουλευτή και πρωτεργάτη του Κινήματος Ειρήνης στη χώρα μας, από το παρακράτος της δεξιάς. Η ιστοσελίδα ALT.gr φιλοξενεί το γιο του Γρηγόρη Λαμπράκη, Γιώργο, σε μια συνέντευξη από καρδιάς.

Καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα μας το Γιώργο Λαμπράκη, γιό του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Πείτε για την προσωπικότητα του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Πραγματικά, φέτος συμπληρώνονται 57 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του αγωνιστή της Αριστεράς και μάρτυρα της Ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη. Ήταν ένας από τους ηγέτες του λαϊκού κινήματος και του κινήματος Ειρήνης και τα οράματα και η θυσία του είναι επίκαιρη και στις μέρες μας. Γιατί δεν δικαιώθηκαν οι αγώνες, όχι μόνο οι δικοί του αλλά και ολόκληρου του εργατικού και ταξικού κινήματος. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό έξω από την Τρίπολη, την Κερασίτσα, από φτωχή οικογένεια,  που είχε 18 παιδιά. Αυτό δεν το ξέχασε. Ποτέ. Σπούδασε γιατρός χάρη στη βοήθεια και του μεγαλύτερου αδελφού του, του Θόδωρου. Ήρθε στην Αθήνα, έγινε πρωταθλητής, Βαλκανιονίκης στο στίβο. Τον τίμησε ο κόσμος με την αγάπη του. Εξέταζε δωρεάν του φτωχούς ανθρώπους, παρέμεινε ένας απλός άνθρωπος. Εκλέχτηκε βουλευτής το 1961 συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ. Υπήρξε πρωτεργάτης στην ίδρυση της  ΕΕΔΥΕ το 1955. Στο πρώτο συνέδριο εξελέγη στη θέση του αντιπροέδρου, με πρόεδρο τον Ανδρέα Ζιάκα.

Η πρώτη συγκέντρωση της ΕΕΔΥΕ έγινε στη Θεσσαλονίκη 22 Μάη του 1963. Ένα μήνα μετά την απαγορευμένη πορεία ειρήνης που έκανε μαζί με λίγους συντρόφους του, από το Μαραθώνα προς την Αθήνα και συνελήφθη στην Παλλήνη, πήγε στη Θεσσαλονίκη για την πρώτη εκδήλωση της Επιτροπής Ειρήνης. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, όπως είναι γνωστό, του επιτέθηκε το παρακράτος, παρουσία του επίσημου κράτους, δηλαδή ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών της χωροφυλακής και της ασφάλειας και τον χτύπησαν θανάσιμα. Πέντε μέρες αργότερα ξεψύχησε στο ΑΧΕΠΑ

Είχαν στόχο να σκοτώσουν έναν από τους ηγέτες του εργατικού λαϊκού κινήματος, θεωρώντας ότι δολοφονώντας τον, θα τρομοκρατήσουν τον κόσμο στη λογική, «Πού πας εσύ απλέ άνθρωπε; Εδώ ολόκληρος βουλευτής Βαλκανιονίκης γιατρός δολοφονήθηκε στη μέση του δρόμου, πού πας τώρα εσύ;»

Όμως, όπως λένε, εκεί που πέφτει ένα ήρωας γεννιέται ένας λαός. Ιδρύθηκε η Δημοκρατική Νεολαία ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, την οποία πλαισίωσαν χιλιάδες κόσμου, επί 3 χρόνια, μέχρι που ήρθε η δικτατορία και κατέστειλε όλα τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Θέριεψε και φούντωσε το νεολαιίστικο κίνημα και ακόμη και σήμερα τα ιδανικά του Γρηγόρη Λαμπράκη είναι ανεκπλήρωτα γι’ αυτό συνεχίζουμε τον αγώνα. Ενάντια στο ΝΑΤΟ, ενάντια στις βάσεις, ενάντια σε αυτό το σύστημα το καπιταλιστικό, που γεννά βαρβαρότητα φτώχεια και αρρώστιες στον κόσμο, μια και περνάμε την πανδημία τώρα.

Ήδη, από το 1961, έβαζε τα ζητήματα της υγείας στη Βουλή, λέγοντας πως αντί να δίνονται χρήματα για τα σχολεία και τα νοσοκομεία, πήγαιναν για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Η μετανάστευση διέλυσε τα χωριά μας, αφού έφευγαν άνθρωποι για τον Καναδά, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και άλλες χώρες. Η ελληνική γη είναι πολύ πλούσια για να θρέψει το λαό της, φτάνει να κάνει κουμάντο ο λαός σε αυτά που παράγει και όχι να το καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και επιχειρηματικοί όμιλοι.

Το 1957 είχε ξεσπάσει η ισπανική γρίπη και υπήρχαν και τότε θύματα. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ως γιατρός, πώς θα έβλεπε την κατάσταση σήμερα με τον νέο κορονοϊό, τη νέα πανδημία;

Δυστυχώς το σύστημα υγείας σήμερα είναι υποβαθμισμένο τόσο πολύ, όπως και το σύστημα της παιδείας αλλά και μια σειρά άλλοι τομείς του δημοσίου που θα ήταν προς όφελος του λαού και των εργαζομένων. Οι δαπάνες στρέφονται αλλού, για εξοπλιστικά προγράμματα, για αποστολές στο εξωτερικό, βάσει των συμβατικών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας αφού είναι μέλος του ΝΑΤΟ, όπως επανειλημμένα μας λένε οι υπουργοί, όταν τους θέτουμε τα ζητήματα για τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που εξυπηρετούν νατοϊκές ανάγκες. Θα έλεγα πως η κατάσταση δε διαφέρει και πολύ από τότε, στα ζητήματα της υγείας. Άκουγα προχτές στο νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟ, αν δεν κάνω λάθος, που έλεγαν ότι σε εφημερίες υπήρχαν 250 ράντζα και τώρα τα κρεβάτια είναι άδεια, δηλαδή ο λαός μας, τώρα που έχουν αναβληθεί και τα τακτικά ιατρεία, φοβάται να πάει στο γιατρό.

Μόλις προχτές, στο δήμο του Πειραιά από οπού βγήκα σε σύνταξη πολύ πρόσφατα, έμαθα πως ένας εργαζόμενος 57 ετών πριν βγει στη σύνταξη, ένωσε ένα μούδιασμα, φοβήθηκε να πάει στο νοσοκομείο για να μην κολλήσει τον ιό και την άλλη μέρα πέθανε στον ύπνο του από καρδιακό επεισόδιο. Θέλω να πω, πως η κατάσταση και η τότε και η τωρινή, έχει τις ρίζες της στο ότι οι κυβερνήσεις έχουν ως προτεραιότητα την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας. Και όλοι αυτοί, που κατηγορούσαν μέχρι χτες το δημόσιο σύστημα υγείας και γι αυτά που χρόνια πάλευε το ταξικό και εργατικό κίνημα με τις λαϊκές επιτροπές έξω από τα νοσοκομεία, στο Λαϊκό, στο Τζάνειο, στο Μεταξά εδώ στον Πειραιά, που κατηγορούσαν τους γιατρούς, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, βγαίνουν τώρα στα μπαλκόνια και χειροκροτούνε τους γιατρούς. Να δούμε και εδώ θα είμαστε, εάν θα τους θυμούνται και μετά το πέρας της πανδημίας. Γιατί η κατάσταση αυτή θα τελειώσει, θα βρεθεί το εμβόλιο, το φάρμακο. Θα είμαστε εδώ για να παρακολουθούμε πώς θα επανδρώσουν τα νοσοκομεία και πώς θα τα εξοπλίσουν. Και όχι μόνο σε γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά και σε άλλο ανθρώπινο δυναμικό που έχουν ανάγκη για τη λειτουργία τους τα νοσοκομεία.

Πάμε στο κίνημα ειρήνης, που παραμένει διαχρονικό γιατί αν και λέμε ότι επικρατεί ειρήνη στον πλανήτη, εντούτοις υπάρχουν πολλές μικρές εστίες πολέμου ακόμη και γύρω μας.

Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, από την ίδρυσή της, είχε ως σκοπό την Ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Αν και τη δεκαετία του ΄80 υπήρξαν και άλλα κινήματα, όπως η ΚΕΑΔΕΑ, η ΑΚΕ ακόμη μέχρι και η ΝΔ είχε ένα, το ΚΙΠΑΕΑ, με πρόεδρο τον Ανδριανόπουλο μετέπειτα και δήμαρχο Πειραιά, ήταν για να αποπροσανατολίσουν, να διασπάσουν τον κόσμο να δείξουν ότι είναι πολιτικές οι κινήσεις ειρήνης, καθοδηγούνται, δηλαδή πολιτικά. Μόνο που η ΕΕΔΥΕ, το αντιπολεμικό αντιφασιστικό κίνημα για την Ειρήνη έχει σφυρηλατηθεί μέσα από τους αγώνες του λαού μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Από το φασισμό που γνώρισε, από την ξενοκίνητη δικτατορία και αυτά εκφράζει και σήμερα, τα αισθήματα του ελληνικού λαού. Θεωρώ ότι η κατάσταση που επικρατεί γύρω μας, στη Βόρειο Αφρική, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, προχτές ήταν τα Βαλκάνια, τώρα είναι η Συρία, το Ιράκ, η Λιβύη είναι Ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Βλέπουμε την Τουρκία πώς συμπεριφέρεται, καταπατώντας όλες τις διεθνείς συνθήκες και τη συνθήκη της Λοζάνης και το ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζει τις διαφορές γιατί βλέπει ως κοινό επιχειρησιακό χώρο το Αιγαίο και λέει «βρείτε τα μεταξύ σας». Η Τουρκία που είναι ένας τσαμπουκάς, ας μου επιτραπεί η έκφραση, την οποία την αφήνουν και την προωθούν ανάλογα με τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα οι ισχυρές δυνάμεις, βάζοντας πόδι και στη Συρία και στη Λιβύη, μετά τη συνθήκη που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Λιβύης, παρακάμπτοντας την κυπριακή και την ελληνική ΑΟΖ, με τις παραβιάσεις που κάνει στην κυπριακή ΑΟΖ. Είδαμε και τι έγινε στον Έβρο κι αν επικρατεί Ειρήνη με το πιστόλι στο κρόταφο, τίποτε δε μπορεί να εξασφαλίσει ότι κι εδώ αύριο δε θα ανάψει το φυτίλι με κάποιο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Για αυτό θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση ο λαός, να αγωνίζεται καθημερινά, να ξέρει πως τα συμφέροντα του έρχονται σε πορεία σύγκρουσης με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Δε μπορεί να έχεις μια κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί τον καπιταλισμό και θα παλεύει για την ειρήνη, αυτό δε γίνεται. Ούτε μια κυβέρνηση που θα παλεύει τον ισχυρό εντός και στα θέματα του ΝΑΤΟ θα είναι πλήρως υποταγμένη.

Πρέπει να υπάρξει μια ριζική αλλαγή, να πάρει ο κόσμος την τύχη του στα χέρια του.

Θα ήθελα να πούμε δυο λόγια για την ΕΕ. Είναι γνωστό ότι η ΕΕ είναι η συνέχεια της ΕΟΚ που  πρωτεργάτες της ήταν συνεργάτες αλλά και οι ίδιοι, ναζί. Η Ελλάδα μπορεί να είναι σε μια τέτοια συμμαχία κι επίσης πώς μπορούμε ενώ εορτάζουμε και τιμάμε την αντιφασιστική νίκη, να στήνουμε εορτές για την υπογραφή της συνθήκης ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ τότε, ΕΕ σήμερα, που έγινε το 1979;

Ήδη από το 1950, τέλη της δεκαετίας, η ΕΔΑ αποκαλούσε και μέσα στη Βουλή την ΕΟΚ, λάκκο των λεόντων. Αποδείχτηκε όλες αυτές τις δεκαετίες πως η ΕΕ είναι ένας ακόμη ιμπεριαλιστικός μηχανισμός καταδικάζει τους λαούς στη φτώχεια και την εξαθλίωση, συμμετέχει σε πάρα πολλές αποστολές και επιχειρήσεις εναντίον των λαών.

Αυτό που κάποτε ακουγόταν ως σύνθημα, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, κάποιοι στην πορεία το ξέχασαν, όμως αν και δεν είναι απόλυτα επίκαιρο, δε μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι η ΕΕ συμμετέχει σε όλες τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, αφού όλα τα κράτη της ΕΕ είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Όπως και η 9^η του Μάη. Η ΕΕ υιοθέτησε την ημερομηνία αυτή που ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε το ναζισμό μέσα στη  φωλιά του, στην καγκελαρία, βρήκε να την ονομάσει Ημέρα των λαών της Ευρώπης, ταυτίζοντας μάλιστα τους θύτες με τα θύματα, δηλαδή τους κομμουνιστές που τσάκισαν τον φασισμό, με τους ναζί και τους φασίστες. Είναι απαράδεκτο και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.

Εμείς ως Κίνημα Ειρήνης,  έχουμε την 9^η του Μάη ως μέρα αντιφασιστικής νίκης και νίκης των λαών και το ταξικό και εργατικό κίνημα και ο λαός μας ως τέτοια πρέπει να τη βλέπει και να τη γιορτάζει. Δε θα τους τη χαρίσουμε, ειδικά όταν η φιλοσοφία τους είναι ίδια με του ΝΑΤΟ, που αιματοκυλάνε τους λαούς, όχι μόνο με τα όπλα αλλά και με την οικονομία. Και το βλέπουμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

57 χρόνια μετά. Τι έχει γίνει;

Μέσα σε αυτά τα 57 χρόνια εγώ αυτό που έχω δει, είναι τη δεκαετία του ΄80 κάποιους δημάρχους που πρόσκεινταν στο ΚΚΕ, όπως εδώ στην περιοχή που μένω εγώ, Νίκαια, Κορυδαλλό, Κερατσίνι, μετονόμασαν τη Λεωφόρο Αθηνών σε Γρηγόρη Λαμπράκη, τη Βασιλίσσης Σοφίας, ο Παπασπύρου, δήμαρχος του Πειραιά που πρόσκειτο στο ΠΑΣΟΚ, τη μετονόμασε σε Γρηγόρη Λαμπράκη, έδωσαν το όνομά του σε διάφορους δρόμους. Κάποιοι δήμαρχοι πήραν πρωτοβουλίες και έστησαν αγάλματα. Στήθηκε επιτέλους πριν 10 χρόνια και άγαλμα στον τόπο της γέννησής του, στην Κερασίτσα. Είναι ριζωμένος ο αγώνας του Γρηγόρη Λαμπράκη στη συνείδηση του λαού, τον τιμά, τον σέβεται, τον αγαπά. Αυτό δείχνει ότι σέβεται τα ιδανικά για τα οποία έδωσε τη ζωή του. Γιατί θα μπορούσε να ξεχάσει την καταγωγή του, να αφοσιωθεί στην επιστήμη του, να μείνει μακριά από τα προβλήματα του λαού. Όμως, γι αυτό τον αγάπησε ο λαός, γιατί ταυτίστηκε μαζί του, γιατί πάλεψε μαζί του, ήταν ο άνθρωπος ο δικός τους, που τους εξέταζε δωρεάν, που στις πλημμύρες μάζευε τα νερά με δικά του έξοδα και μέσα, εδώ στα Καμίνια στον Πειραιά. Τέτοια παραδείγματα θέλει ο κόσμος και ειδικά η νεολαία.

Δυστυχώς σήμερα η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί. Βλέπουμε επιστήμονες στην τηλεόραση να μιλάνε με μια ορολογία και φρασεολογία, μακριά από τα προβλήματα του κόσμου, προσωπικές αντιπαραθέσεις για τα οικονομικά, ποιος έκλεψε κλπ.

Αυτά ήταν ξένα προς το πρόσωπο του Γρηγόρη Λαμπράκη. Αποκαλυπτικό όλων αυτών, είναι οι δηλώσεις πόθεν έσχες των βουλευτών

Αυτό δείχνει ποιοι είναι πραγματικά στο πλευρό του λαού και ποιοι όχι

Νομίζω ότι τα είπαμε όλα, αν και μια συζήτηση για τον Λαμπράκη δεν τελειώνει ποτέ. Θα ήθελες κάτι ακόμη να προσθέσεις;

Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι προσωρινά λόγω των μέτρων, αν και η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα έδειξε πόσο πειθαρχημένο είναι το ταξικό κίνημα και μπορεί να δείξει πως ο εχθρός είναι ορατός, οι εργαζόμενοι φοράνε μάσκα αλλά έχουν φωνή. Με όλα τα πετυχημένα συνθήματα που  βγήκαν, δε θα σταματήσουμε κι ελπίζουμε για την ανθρωπότητα, για όλο τον κόσμο, να βρεθεί το φάρμακο, ή το εμβόλιο. Να μπορέσουμε πάλι να ξεχυθούμε στους δρόμους για τα δίκια του λαού μας.  Γιατί εντάξει, είμαστε εμείς κάπως μεγαλύτεροι, αλλά έχουμε τη νεολαία, που γι αυτή πρέπει και αξίζει να παλέψουμε. Αυτή τη νεολαία που δυστυχώς κάποιοι την  πρόδωσαν και ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συζήτηση αυτή. Θα τα ξαναπούμε. Πολύ σύντομα!