Η πρωτοβουλία που πήρε πέρσι η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) συνεχίστηκε με επιτυχία, για μια ακόμη χρονιά.

Φέτος εχει τίτλο “…κανενας δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας”, εμπνευσμένο από τους στίχους της Κενυάτισας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ .

Πολλά (11) σχολεία και  (πανω από 550)μαθητές τίμησαν και φέτος αυτή τη δράση και το αποτέλεσμα της δουλειάς των αυτοσχέδιων εργαστηρίων τέχνης που στήθηκαν από τα παιδιά στα σχολεία τους το είδαμε στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η επιτροπή ειρήνης Ιλίου το απόγευμα της Τετάρτης 8/6,στην Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου. Φέτος τα παιδιά,δεν ζωγράφισαν μόνο,εγραψαν και ποιήματα,γράμματα σε προσφυγόπουλα ή άλλα κείμενα,εμπνευσμένα από το συγκεκριμμένο ποίημα,αλλα και το δράμα των προσφύγων όπως τα ίδια το αντιλαμβάνονται.Αρκετά παιδιά διάβασαν τα ποιήματα ή τα γράμματα που έστειλαν στα προσφυγόπουλα.

Με συγκίνηση παρακολούθησαν πολλοί γονείς,εκπαιδευτικοί,φίλοι και συναγωνιστές την εκδήλωση, τα εργα και τις ζωγραφιές των παιδιών. Στο τέλος της εκδήλωσης παρουσιάστηκε παράσταση καραγκιόζη με τίτλο “O καραγκιοζης αλληλεγγυος με τους πρόσφυγες”

Ο πρόεδρος της επιτροπής ειρήνης Πέτρος Καραμπάς ,μεταξύ άλλων τόνισε: “Πέρσι η έμπνευση για τις ζωγραφιές των μικρών καλλιτεχνών κινήθηκε πάνω στις ράγες των στίχων του ποιητή της Ειρήνης Γιάννη Ρίτσου. Σαν ένα τρένο «φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα» ταξίδεψε από τις τάξεις σε αυτή την πλατεία, όπου εκτέθηκε για να προβληματίσει αλλά και να υποσχεθεί δράση, ώστε να γίνουν πράξη τα όνειρα των ανθρώπων της δουλειάς και των παιδιών τους. Γιατί κανείς δεν περισσεύει όταν πρόκειται για το ζήτημα της ειρήνης. Κανείς δεν είναι τόσο μικρός ή τόσο αδύναμος ώστε να μην μπορεί να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά και την αξία της και ν’ αγωνιστεί γι’ αυτήν.

…Χωρίς δουλειά και ψωμί δεν μπορεί να στεριώσει η ειρήνη. Μα σήμερα ούτε δουλειά για όλους υπάρχει, ούτε είναι μπόλικο το ψωμί. Κι η ειρήνη έχει ανάγκη  να πατήσει γερά στα πόδια της.

…Με τους πρόσφυγες που ήρθαν κυνηγημένοι από τους άδικους πολέμους έχουμε το ίδιο συμφέρον. Απέναντι στον ίδιο εχθρό πρέπει να πολεμήσουμε κι έτσι να γίνουμε, μικροί και μεγάλοι, μαχήτριες και μαχητές της ειρήνης. Γιατί η αληθινή ειρήνη που ονειρευόμαστε, η ειρήνη που θα στεριώσει σε όλες τις πατρίδες του κόσμου πάνω στο θρίαμβο της δικαιοσύνης και στη συντριβή της εκμετάλλευσης έχει ανάγκη από μαχητές για να κερδηθεί και από φύλακες για να διατηρηθεί.

…Με τους πρόσφυγες και με τα παιδιά τους μας συνδέει μια βαθιά και διαρκής αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη είναι η αλληλοβοήθεια ανάμεσα σε αυτούς που παλεύουν μαζί για να καλυτερέψουνε τη ζωή τους,ειναι το χέρι που δίνουμε σε κάποιον για να σηκωθεί και να αντιπαλέψουμε μαζί τον κοινό εχθρό.

Με αφετηρία λοιπόν τη συνέχιση της προσπάθειάς μας, για δεύτερη πια χρονιά, δίνουμε τα χέρια και προχωράμε πλάι-πλάι δεμένοι με τον κοινό αγώνα για καλύτερη ζωή. Ξέρουμε ότι το προσφυγικό πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί οριστικά, ακόμα και αν κάποια στιγμή υποχωρήσει, όσο υπάρχει το σύστημα που θεμέλιό του είναι το κέρδος. Άρα οι άνθρωποι που ο πόλεμος δεν τους συμφέρει, γιατί δεν βρίσκονται στη θέση των οικονομικά ισχυρών, έχουν κάθε λόγο να αγωνιστούν μαζί ώστε να εξαφανίσουν την αδικία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση.”