Το Σάββατο, 20 Γενάρη, στο Θέατρο «Αντ. Σαμαράκης» στο Κερατσίνι, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, εκδήλωση με τον πιο πάνω τίτλο, που οργάνωσαν η Επιτροπή Ειρήνης Κερατσινίου-Δραπετσώνας και το Λαϊκό Φροντιστήριο Κερατσινίου.

 Η εκδήλωση άνοιξε με το τραγούδι «Γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα» που έπαιξε στο πιάνο και ερμήνευσε ο Στέφανος Τσαταλμπάσης.

Η πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ Μαρία Ταναϊνη τόνισε τις επιπτώσεις των πολέμων στα παιδιά.

“Φίλες και φίλοι του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος, αγαπητά μας παιδιά.

Εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο βρέθηκαν αντιμέτωπα με την αγριότητα του πολέμου και μέσα στο 2017.

Ο πόλεμος παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών: Το δικαίωμα στη ζωή, στην οικογενειακή ενότητα, στην υγεία και στην εκπαίδευση, στην προστασία από τη βία και τη κακομεταχείριση. Βιασμοί, εξαναγκαστικοί γάμοι, απαγωγές και υποδουλώσεις παιδιών έγιναν συχνά φαινόμενα στις πολεμικές συγκρούσεις. Ακόμα περισσότερα παιδιά πληρώνουν εμμέσως το τίμημα. Πλήττονται από  πείνα και ασθένειες και δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό ή περίθαλψη.      

Σήμερα στον κόσμο μετράμε γύρω στα 87 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 7 ετών, που έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους σε ζώνες συγκρούσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Unicef. . Εκατομμύρια παιδιά σχοινοβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, στις εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη.

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι γονείς είναι γεμάτοι από την ελπίδα του νέου έτους για το μέλλον των παιδιών τους, οι μητέρες και οι πατέρες στη Συρία θρηνούν για τα παιδιά που έχουν χάσει. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι κατά τις πρώτες 14 ημέρες του έτους, περισσότερα από 30 παιδιά σκοτώθηκαν από την κλιμάκωση της βίας στην ανατολική Γκούτα, όπου περίπου 200.000 παιδιά έχουν παγιδευτεί υπό πολιορκία από το 2013.Μετά από έξι χρόνια πολέμου, σχεδόν 6 εκατομμύρια παιδιά εξαρτώνται τώρα από την ανθρωπιστική βοήθεια. Πάνω από 2,3 εκατομμύρια παιδιά ζουν σήμερα ως πρόσφυγες στην Τουρκία, το Λίβανο, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και το Ιράκ.  Και ενός κακού μύρια έπονται. Τα παιδιά ως ευάλωτη κοινωνική  ομάδα και για αυτό  εύκολη λεία των εμπόρων σαρκός και των εγκληματικών οργανώσεων, εξωθούνται σε διάφορες μορφές δουλείας (πορνεία, αγροτικές εργασίες, οικιακές υπηρεσίες, επαιτεία). Πιο ευάλωτα στην εκμετάλλευση αυτή και συγκριτικά πολύ πιο εύκολα θύματα είναι τα «ασυνόδευτα παιδιά», τα οποία αναζητούν άσυλο στις χώρες της Δύσης. Αρκετά από αυτά εξαφανίζονται, χωρίς οι Αρχές και οι Υπηρεσίες να μπορούν να τα εντοπίσουν. Παιδιά «χωρίς ταυτότητα» οδηγούνται σε μια άλλη κόλαση.

Τα ακρωτηριασμένα ψυχικά και σωματικά παιδιά μετατρέπονται σε μη ενεργούς πολίτες του αύριο, στερούμενα εκπαίδευσης, αφού εγκαταλείπουν το σχολείο, επειδή ούτε εκεί αισθάνονται ασφάλεια, με ό,τι συνέπειες έχει αυτό για τη ζωή τους. Η ζημιά που προκαλείται είναι σοβαρή και αμετάκλητη. Μια ολόκληρη γενιά κινδυνεύει να χαθεί. Έχει αλλάξει η ζωή τους, η καθημερινότητά τους. Το πρόσωπό τους έχει σκληρύνει. Πρόσωπο ενήλικα σε κορμί παιδικό. Έχοντας ζήσει τις φρικαλεότητες του πολέμου σε μικρή ηλικία, θα τους είναι δύσκολο να στείλουν μήνυμα ειρήνης και ασφάλειας στις μελλοντικές γενιές ή να κατευνάσουν το μίσος τους για αυτούς που σκότωσαν τους αγαπημένους τους ή τα πυρά τους ακρωτηρίασαν τους ίδιους.

Και βέβαια και η πείνα έχει συντελέσει στην εξαθλίωσή τους, με την επιβολή στο Συριακό Κράτος Διεθνούς Οικονομικού Αποκλεισμού, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόσβαση σε τρόφιμα και φάρμακα. Δεν έχουν επίσης πρόσβαση στο πόσιμο νερό.

Βαρύ τίμημα ο πόλεμος για τα παιδιά. Βαθιά ριζωμένα ψυχικά τραύματα για όλη τους τη ζωή. Χρειάζονται χρόνο και ασφάλεια για να επουλώσουν τις πληγές τους. Με νωπές τις μνήμες του πολέμου, ζωγραφισμένη τη φρίκη στο πρόσωπό τους και στη ψυχή τους πένθος βουβό, αξεπέραστο, ζουν με το φόβο του βίαιου θανάτου.

Δεν είναι αργά για τα παιδιά της Συρίας. Συνεχίζουν να έχουν ελπίδα για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ευκαιρίες. Εξακολουθούν να κάνουν όνειρα για την ειρήνη και την ευκαιρία να τα εκπληρώσουν.

Ας βοηθήσουμε σ’ αυτό. Όχι με οίκτο. Αλλά με την ενεργή μας δράση και με τη στάση μας. Ας υψώσουμε τείχος προστασίας απέναντι στη ρατσιστική και φασιστική ιδεολογία που στοχοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και τα παιδιά τους στα σχολεία, με στόχο την τρομοκράτησή τους, ενώ παράλληλα προσπαθεί να σταματήσει την αλληλεγγύη των εργαζομένων και του λαού μας απέναντί τους.

Αλλά και στην πολύπαθη Υεμένη, σύμφωνα με τη Unicef  τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα του πολέμου, τουλάχιστον 5.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους, άλλα 400.000 είναι υποσιτισμένα και μάχονται για την επιβίωσή τους και σχεδόν όλα (11 εκατομμύρια) έχουν ανάγκη κάποιας μορφής ανθρωπιστικής βοήθειας.

Στη βορειοανατολική Νιγηρία και το Καμερούν, η Μπόκο Χαράμ ανάγκασε τουλάχιστον 135 παιδιά να θυσιαστούν ως βομβιστές αυτοκτονίας.

Στο Νότιο Σουδάν όπου μετά τον εμφύλιο η καταρρέουσα οικονομία έχει οδηγήσει σε συνθήκες λιμού σε διάφορα μέρη της χώρας, περισσότερα από 19.000 παιδιά έχουν στρατολογηθεί, ενώ 2.300 έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη της κρίσης το Δεκέμβριο του 2013.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του πολέμου. Αλλά τι είναι πόλεμος? Δεν είναι η αιματοβαμμένη πολιτική του ιμπεριαλισμού? Μιλώντας για πόλεμο, δεν μιλάμε για την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας για την οποία είναι καθήκον του λαού να προστρέξει. Αναφερόμαστε στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τους οποίους πιστεύουμε ότι δεν πρέπει κανένας νέος να χύσει το αίμα του για το όφελος των μεγάλων συμφερόντων.

Και τι είναι ιμπεριαλισμός? Δεν είναι η δύναμη και η εξουσία των πολυεθνικών και των  μονοπωλίων, που με τη μορφή της κρατικής τους οργάνωσης κάνουν πολέμους και κάθε είδους επεμβάσεις?

Και αυτή η κρατική οργάνωση δεν είναι διαπλεγμένη σε μια σειρά διεθνείς οργανισμούς όπως είναι το ΝΑΤΟ, όπως είναι η Ε.Ε.?

Οι επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο που κάνουν οι  ΗΠΑ το ΝΑΤΟ η ΕΕ αλλά και η Ρωσία, η Κίνα λιγότερο ή περισσότερο, δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά να εξασφαλίσουν για τα  συμφέροντα των πολυεθνικών τους και των μονοπωλιακών ομίλων τους  νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές, όπως γίνεται στην Μ. Ανατολή, την Ανατ. Μεσόγειο, τη Λιβύη, την Αφρική και αλλού.

Επίσης για να εξασφαλίσουν περιοχές και δρόμους για τη μεταφορά υδρογονανθράκων και του εμπορίου γενικότερα, όπως γίνεται στα Βαλκάνια, τη Συρία, την Ουκρανία, την Αραβική θάλασσα, το Σουέζ και αλλού καθώς και για νέες αγορές που θέλουν να στερήσουν από άλλους ανταγωνιστές τους.

Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι των πολέμων που καταστρέφουν χώρες, σκορπίζουν το θάνατο και σπρώχνουν στην προσφυγιά ολόκληρους λαούς και καμία σχέση δεν έχουν με τα προσχήματα που κάθε φορά πλασάρουν για να ξεκινήσουν μία επέμβαση.

 Έτσι και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ, σαν εκφραστής των μονοπωλιακών συμφερόντων της χώρας του αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ  που χρόνια τώρα βομβαρδίζει αμάχους, που μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά. Αφήνει το λαό να ζει στην πείνα και τις αρρώστιες, φυλακίζει αγωνιστές ακόμη και μικρά παιδιά, προχωρά σε εποικισμούς και στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών Ας σκεφτούμε ότι σήμερα από τα 10 εκατομμύρια παλαιστινίων τα 7 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες.

Οι δυνάμεις καταστολής του Ισραήλ πέραν του ότι χτυπούν με πρωτοφανή πολεμικά μέσα τον άοπλο λαό της Παλαιστίνης φτάνουν μέχρι και στο σημείο να συλλαμβάνουν μικρά παιδιά  και εφήβους, όπως η 16χρονη Άχεντ Ταμίμι  μία από τους χιλιάδες νέους της Παλαιστίνης που παλικαρίσια παλεύουν  με πρωτοφανή γενναιότητα και αυτοθυσία για το αυτονόητο δικαίωμα τους, να  ζουν στην δική τους πατρίδα χωρίς την κατοχή του Ισραηλινού στρατού.

Αλλά τι ρόλο παίζει η Ελλάδα μέσα σε αυτό το κλαμπ του εγκλήματος?

Συμμετέχουμε και συμμαχούμε στο όνομα των «εθνικών συμφερόντων» λέει η κυβέρνηση.

Μα ποιο εθνικό συμφέρον διασφαλίζεται στον Ινδικό ωκεανό, το Αφγανιστάν, την Αφρική και σε ό,τι απέμεινε από τη Γιουγκοσλαβία που  στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και καλά εξοπλισμένες και ετοιμοπόλεμες μονάδες μας συμμετέχουν είτε σε ετοιμότητα είτε κανονικά σε 12 επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ? Ποια συμφέροντα του λαού μας διακυβεύονται σε όλα αυτά τα μέρη και ποια σύνορα υπερασπίζονται οι στρατιώτες μας και οι χρυσοπληρωμένες από εμάς όλους στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές μονάδες που συμμετέχουν.

Τεράστιες είναι οι ευθύνες όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και  της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που μπροστά στις πρόσφατες εξελίξεις κράτησε σιωπή, ενώ δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το παλαιστινιακό κράτος, όπως έχει αποφασίσει η Βουλή από το 2015. Αντίθετα, ενισχύει περισσότερο από ποτέ την πολιτική – οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, και που στην πραγματικότητα εμπλέκει το λαό μας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή.

Η κυβέρνηση προτείνει την ίδρυση νέων βάσεων. Υπεκφεύγει σε ότι αφορά στο θέμα φύλαξης πυρηνικών στη χώρα. Ευνόητο είναι  ότι οι βάσεις και η χώρα που τις φιλοξενεί γίνονται αυτόματα στόχοι για όσους δέχονται τις επιθέσεις των ιμπεριαλιστών.

Συνεπώς η συμμετοχή σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κάθε άλλο παρά ωφέλιμη είναι για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα σύνορα και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης πληρώνει με πάνω από 4 δις. το χρόνο γι αυτή τη συμμετοχή, ενώ δεν διαθέτει κονδύλια ακόμη και για τα εμβόλια των παιδιών μας, με αποτέλεσμα, σήμερα, να έχουμε θανάτους  παιδιών από ιλαρά και μηνιγγίτιδα.

Μέσα από τους δικούς μας αγώνες ενάντια στη φτώχεια, για το δικαίωμα μας στην  υγεία, τη μόρφωση και τη δουλειά, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δείχνουμε με κάθε ευκαιρία έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στα παιδιά  της Συρίας, της Παλαιστίνης και στα παιδιά όλου του κόσμου που υποφέρουν σήμερα.

Ας πάρουμε ενεργά μέρος στο φιλειρηνικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για το σταμάτημα των πολέμων, για τη μη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτούς.

Γιατί όπως λέει ο στιχουργός και ποιητής, Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…..“

 Ακολούθησε προβολή βίντεο της καθηγήτριας Μαρίας Συράκου και του Γ΄ΓΕΛ Κερατσινίου, που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Καλαμάτας.

Το ποίημα του Μπ. Μπρέχτ «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου»  παρουσιάστηκε οπτικοακουστικά με τη φωνή του ηθοποιού Βασίλη Κολοβού.

Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια από ομάδα μαθητών του μουσικού σχολείου Ιλίου.