ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΑΤΟΪΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ

Από την Ευρασία μέχρι τη Μ. Ανατολή, από την Αφρική και τον Ειρηνικό μέχρι την Αρκτική οι περιοχές ενεργειακών κοιτασμάτων, οι δρόμοι μεταφοράς ενεργειακών πόρων, οι χερσαίοι και θαλάσσιοι διάδρομοι μεταφοράς εμπορευμάτων, αποτελούν αντικείμενο θανάσιμης διαπάλης ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

O ενεργειακός χάρτης του πλανήτη, έτσι όπως διαμορφώνεται με τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων και με την εξέλιξη των τεχνολογιών εξόρυξης, βρίσκεται σε συνάφεια με τις περιοχές συγκέντρωσης βαρέων οπλικών συστημάτων και στρατιωτικών δυνάμεων ενώ αντιστοιχεί ακριβέστερα με τα θέατρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και τις σχεδιαζόμενες επεμβάσεις.

Όσον αφορά το ύψος των δαπανών, σε παγκόσμιο επίπεδο, παρατηρείται αύξηση για την περίοδο 2012-2016κατά 8,4% σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία γεγονός που αποδεικνύει, και αυτό, την όξυνση των ανταγωνισμών σε συνθήκες κρίσης και επιβεβαιώνει ότι η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» προετοιμάζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το 2016 η άνοδος είναι θεαματική τόσο σε σχέση με το 2015 όσο και με όλη την περίοδο μετά το1990. Οι πωλήσεις έφτασαν την τελευταία χρονιά τα 31δις δολάρια δείχνοντας τόσο την επιτάχυνση στην εφαρμογή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών όσο και το προ-βάδισμα που παίρνει η πολεμική βιομηχανία στις συνθήκες έντονων ενδοαστικών ανταγωνισμών.

Μεγαλύτεροι προμηθευτές όπλων εμφανίζονται κατά σειρά οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, που φτάνουν στο 74% των εξαγωγών παγκοσμίως. Οι αμερικάνικες εξαγωγές αυξήθηκαν σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία2007-2011 κατά 21% καλύπτοντας το 1/3 των εξαγωγών, με αγοραστές από 100 χώρες του πλανήτη. Τα μισά από αυτά τα όπλα στάλθηκαν στη Μέση Ανατολή με αποτέλεσμα να θησαυρίσουν τα μονοπώλια κυριολεκτικά από το αίμα των λαών, μιας και είναι οι ίδιοι που άναψαν τη φωτιά του πολέμου με σκοπό να καταληστέψουν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους των εμπόλεμων χωρών. Από το2012 έως το 2016 το εμπόριο όπλων με τις χώρες της Μ.Ανατολής αυξήθηκε κατά 86% αντιστοιχώντας στο 29%των εισαγωγών του πλανήτη. Καθώς η σύνθεση του εξαγωγικού εμπορίου περιλαμβάνει πωλήσεις, δωρεές, άδειες παραγωγής προς κράτη, διεθνείς οργανισμούς και εξοπλισμένες μη κυβερνητικές ομάδες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο πόλεμος στη Συρία, το Ιράκ και η δράση του «Ισλαμικού Κράτους» στην περιοχή στηρίχτηκαν από το εμπόριο του θανάτου.

Οι τρεις μεγαλύτεροι αγοραστές στην περιοχή ήταν η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία. Ειδικά η Σαουδική Αραβία αύξησε τις προμήθειές της μεταξύ των δύο τελευταίων πενταετιών κατά 212% και ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο με καθοριστικό στοιχείο της εξωτερικής της πολιτικής την πολυεθνική επέμβαση υπό την ηγεσία της, στον πολυετή και αιματηρό πόλεμο στην Υεμένη.

Αυτή η τάση δείχνει τη δυναμική αντίδραση των περιφερειακών δυνάμεων που μπροστά στην πίεση για σοβαρές αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη και αναδιάταξης των συμμαχιών αναζητούν διεύρυνση των συνόρων και τον έλεγχο περισσότερων θαλάσσιων περιοχών. Η Ρωσία, με το 23% των παγκόσμιων εξαγωγών με-ταξύ 2012-2016 βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Οι αγοραστές της ήταν βασικά τέσσερις, η Ινδία, το Βιετνάμ, η Κίνα και η Αλγερία.

Η Ινδία της μαζικής φτώχιας και της εξαθλίωσης αύξησε τις εισαγωγές της κατά 43% και ήταν η μεγαλύτερη εισαγωγέας όπλων της υφηλίου. Η Ινδία εισάγει πλέον το13% του παγκόσμιου συνόλου όχι μόνο από τη Ρωσία αλλά και από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., το Ισραήλ και τη Ν. Κορέα.

Το Βιετνάμ ανάμεσα στις δύο προηγούμενες πενταετίες αύξησε τις εισαγωγές του κατά 202% και εκτοξεύθηκε στη 10η θέση της λίστας με τους μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων του κόσμου, από την 29η.

Η Κίνα επιβεβαιώνει τη ραγδαία άνοδο της στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας υποκαθιστώντας σταδιακά τις εισαγωγές της, με όπλα που παράγει η ίδια αλλά παράλληλα αυξάνοντας και τις εξαγωγές της. Είναι πλέον η τρίτη μεγαλύτερη εξαγωγέας μεγάλων όπλων στον πλανήτη έχοντας αυξήσει τις εξαγωγές της από 3,8%του παγκόσμιου συνόλου την περίοδο 2007-2011 σε 6,2%την περίοδο 2012-2016.

Η χώρα μας εξακολουθεί να παραμένει μία από τις ελάχιστες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ που πιάνει το στόχο του 2% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες σε περίοδο δραματικής μείωσης μισθών και συντάξεων και σφαγιαστικών περικοπών παντού. Η ελληνική αστική τάξη προσπαθώντας να πάρει ευνοϊκή θέση στη νομή της λείας παίρνει ενεργά μέρος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όχι μόνο με την παροχή βάσεων και υποδομών στη λυκοσυμμαχία αλλά και με συμμετοχή στις στρατιωτικές προετοιμασίες και εξοπλισμούς. Κύριοι προμηθευτές σε οπλικά συστήματα είναι κατά 71% η Γερμανία, κατά 14%οι ΗΠΑ και κατά 10% η Γαλλία.

Την ίδια περίοδο οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία έχουν καταρρεύσει από 23 δισ. ευρώ το 2009 σε 8,4 δισ. ευρώ το 2015. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, από 5,2 δισ. ευρώ το 2009 έφτασε στα 1,9 δισ. ευρώ το 2015. Οι δαπάνες για την Παιδεία παραμένουν καθηλωμένες σε επίπεδα που τοποθετούν την Ελλάδα στην τελευταία θέση της Ευρώπης σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat. Μελετώντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς των ετών 2009 και 2015παρατηρούμε μείωση του συνολικού προϋπολογισμού για την Παιδεία κατά 34,1%.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και η μακροχρόνια εμπλοκή της στο ευρωνατοϊκό στρατιωτικοπολιτικό πλαίσιο έχει λοιπόν πολλαπλά βαριές συνέπειες για το λαό. Μία από αυτές είναι τα ασύλληπτα ποσά για εισαγωγές οπλικών συστημάτων που δεν υπηρετούν τις αμυντικές ανάγκες της χώρας αλλά τους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Νέα βάρη προστίθενται και εξαιτίας των κινήσεων της ΕΕ στο στρατιωτικό πεδίο. Σύμφωνα με παλαιότερες εκθέσεις του ίδιου οργανισμού προκύπτει ότι για το διάστημα 1974-2010 δαπανήθηκαν ποσά που ισοδυναμούν με το 1/2 του μέσου ετήσιου ΑΕΠ χωρίς τους τόκους. Με σταθερή παρουσία στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης των μεγαλύτερων εισαγωγέων οπλικών συστημάτων η Ελλάδα διέθεσε αυτές τις δεκαετίες σε ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, ποσά που μαζί με τους τόκους ξεπερνούν το 50% του δημόσιου χρέους.

Στα χρόνια 1974-2010 η Ελλάδα εισήγαγε ετησίως το3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ. Από τη Γερμανία έγιναν εισαγωγές που αντιστοιχούν στο9,64% των παγκόσμιων εξαγωγών αυτής της χώρας. Δηλαδή κάθε δέκα χρόνια αγοράζονταν από την Ελλάδα μια ετήσια παραγωγή της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας. Στο ίδιο διάστημα από τη Γαλλία αγοράζονταν το5,51% των εξαγωγών οπλικών συστημάτων.

Η διαμόρφωση του κρατικού χρέους, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα για τη λήψη αδιάκοπων αντιλαϊκών μέτρων, οικοδομήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που βέβαια εξυπηρετήθηκαν με συνεχείς δανεισμούς. Οι ετήσιες αμυντικές δαπάνες αυτών των ετών στις οποίες κατά μέσο όρο το 40% οφείλονταν στις εισαγωγές όπλων το 1990 ήταν 1,8 δις ευρώ, το 20065,3 δις ευρώ και το 2009 6,6 δις. ευρώ, με τα 3,1 δις να πηγαίνουν για εισαγωγές όπλων.

Τι ποιότητας όπλα αγοράστηκαν με αυτά τα χρήματα και πού χρησιμοποιήθηκαν;

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, οι πιο σύγχρονες φρεγάτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού διατέθηκαν στις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, στη Σομαλία για την «αντιμετώπιση της πειρατείας» και στην Αν. Μεσόγειο για τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας». Τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου). Ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16 έχουν πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών και έχουν ενταχθεί στον πυρηνικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ. Τα πανάκριβα υποβρύχια με το εξωφρενικό κόστος ανακατασκευής χρησιμοποιούνται για περιπολίες στο χώρο της Αν. Μεσογείου εξυπηρετώντας τα Νατοϊκά σχέδια στην περιοχή.

Ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, στις 17/11/2008 καταθέτοντας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF. Ό,τι περίσσευε μας δίνανε». Η μονόπλευρη, συνέχισε ο ίδιος, οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους». «Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει», συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και είπε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ. «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία δε θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε».

Σήμερα, με πρόσχημα τον «Τουρκικό αναθεωρητισμό» που ουσιαστικά απεικονίζει τις επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης, το σύνολο των ελληνικών αστικών πολιτικών κομμάτων διαγκωνίζεται στην ιλιγγιώδους οικονομικού μεγέθους δαπάνη των πολεμικών εξοπλισμών. Συνολικά οι προτάσεις που συζητούνται ξεπερνούν τα έξι δις ευρώ (αναβάθμιση υπαρχόντων αεροσκαφών F-16, προμήθεια νέων αεροσκαφών F-35, αναβάθμιση πυραυλικών συστημάτων S-300).

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι μοιράζουν αφειδώς συγχαρητήρια στις ελληνικές κυβερνήσεις, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σήμερα.

Οι σημερινές εξελίξεις με την παρουσία της Νατοϊκής αρμάδας στο Αιγαίο και με την ανοιχτή αμφισβήτηση των συνόρων της χώρας από την Τουρκία επιβεβαιώνουν τη θέση ότι: η εμπλοκή της Ελλάδας στους Ευρωνατοϊκούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους. Απαιτείται οργάνωση, επαγρύπνηση και ετοιμότητα απάντησης από το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Η ένταση της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η ενίσχυση των δεσμών αλληλεγγύης με τους λαούς της περιοχής αποτελούν τη μόνη ασπίδα προστασίας απέναντι στα δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Ένα ακόμη συμπέρασμα των στοιχείων της έρευνας του σουηδικού ινστιτούτου είναι ο προσανατολισμός των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών η αντίστοιχων συνασπισμών στην ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας ως λύση στην παρατεταμένη ύφεση και στην επιβράδυνση των όποιων ρυθμών ανάπτυξης. Αυτή η επιλογή συμβαδίζει με την τάση του προστατευτισμού στην οικονομία. Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μέσα στις οποίες εμφανίζεται δυναμικά το αστικό ρεύμα του εθνοκρατικού προστατευτισμού, παράλληλα με την προτεραιότητα στην πολεμική βιομηχανία, δεν είναι πρωτόγνωρες. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου και μετά τη μεγάλη κρίση του 1929-1933 η μια μετά την άλλη οι καπιταλιστικές χώρες, η ΗΠΑ, η Μ.Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ιαπωνία κ.α. ακολούθησαν αυτό το δρόμο είτε με φασιστικές –ναζιστικές δικτατορίες είτε με αστικοδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος που ακολούθησε καθώς και ο μεγαλειώδης αντιφασιστικός αγώνας των λαών προσθέτουν πολύτιμη πείρα για τους σημερινούς αγώνες. Πραγματικοί νικητές αναδεικνύονται οι λαοί που πολεμάνε κάτω από τη σημαία των δικών τους συμφερόντων ενάντια στις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών τους και με τα μάτια στραμμένα στο στόχο της δικής τους εξουσίας.