“Η ιστορία της εναλλαγής των αστικών κυβερνήσεων αποδεικνύει πως παρά τις όποιες δευτερεύουσες διαχειριστικές διαφορές και τις κινήσεις εντυπωσιασμού, συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική και η υλοποίηση των κατευθύνσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στα πλαίσια της στρατηγικής σύμπλευσης της ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αυτό διαπιστώνεται και σήμερα στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις..

Τι έχουμε στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε “σημαιοφόρος” στην προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Αναβάθμισε τη βάση της Σούδας, δημιούργησε νέες στρατιωτικές βάσεις.

Πραγματοποίησε την πρώτη φάση του Στρατηγικού  διαλόγου  με τις ΗΠΑ και συμφώνησε με τις επικίνδυνες αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Υπέγραψε την ΕυρωΑτλαντικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών και έχει ρίξει τη χώρα μας στον λάκο των σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στα Βαλκάνια.

Δυνάμωσε τις πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραήλ που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό και αποτελεί αιχμή του δόρατος σε ενδεχόμενη επίθεση των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Συνεπώς, οι ισχυρισμοί που παρουσιάζουν την Ελλάδα ως “εξαγωγέα σταθερότητας” είναι αβάσιμοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο στη ΝΔ,  η οποία από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης κατέκτησε τον τίτλο του ‘Γεωστρατηγικού Μεντεσέ”, που απένειμε ο Αμερικανός Πρέσβης Πάϊατ στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Διατηρεί το σύνολο των επικίνδυνων επιλογών, δεσμεύεται για νέες παραχωρήσεις στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και διαπραγματεύεται με τους Αμερικάνους την αναβάθμιση της “Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” που είναι πολύ επικίνδυνη.

Η κυβέρνηση έφτασε μέχρι του σημείου να αναγνωρίσει τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ και της ΕΕ, Γκουαιντό, ως προσωρινό πρόεδρο της Βενεζουέλας, παρεμβαίνοντας σε εξελίξεις που είναι υπόθεση του Βενεζουελιάνικου λαού.

Συνολικά , αυτή η πολιτική έχει δοκιμαστεί, βάζει σε μεγάλους κινδύνους το λαό μας και στρέφεται ενάντια σε άλλους λαούς, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί οι εξελίξεις είναι ανησυχητικές και ο εφησυχασμός που καλλιεργείται είναι εκτός πραγματικότητας.

Η Τουρκική αστική τάξη ανταγωνίζεται με την Ελληνική και κλιμακώνει την επιθετικότητα της, με κίνητρο τα στρατηγικά της συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.

Με την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ αμφισβητεί και παραβιάζει τα ελληνικά σύνορα, δημιουργεί Γκρίζες Ζώνες, έχει στοχοποιήσει το Καστελόριζο.

Παζαρεύει με τις ΗΠΑ για το Ρωσικό πυραυλικό σύστημα S-400 και όποιος πανηγυρίζει για τον αποκλεισμό της Τουρκίας απο το πρόγραμμα των μαχητικών F-35 , “βλέπει το δένδρο και όχι το δάσος”, γιατί το παζάρι είναι βαθύτερο.

Η Τουρκία είναι η 2η στρατιωτική δύναμη στο ΝΑΤΟ, που θα προσφέρει πολλά ανταλλάγματα για να εμποδίσει τη Ρωσική επιρροή και τα ανταλλάγματα αφορούν ακόμα και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Κανείς δεν μπορεί να αποκρύψει τα ΑμερικανοΝΑΤΟικά εγκλήματα.

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε από ΝΑΤΟική δύναμη με την κάλυψη των Αμερικάνων και των Βρετανών, η κατοχή διαιωνίζεται και προετοιμάζεται η  διχοτόμηση του νησιού, η λύση των δύο κρατών, στα χνάρια του σχεδίου Ανάν.

Τα Τουρκικά γεωτρύπανα καταπατούν την ΑΟΖ της Κύπρου, δημιουργούνται τετελεσμένα και τα μέτρα που αποφάσισε το πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ είναι για ξεκάρφωμα.

Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται είναι ψεύτικες.

Η  ΕΕ αντιμετωπίζει την Τουρκία ως στρατηγικό  σύμμαχο. Έχει εμπορικές σχέσεις που ξεπερνούν τα 154 δις ευρώ. Η  Γερμανία και η Γαλλία τοποθετούν δις σε επενδύσεις, πουλάνε οπλικά συστήματα.

Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται, οι πολεμικές και θερμές εστίες πληθαίνουν.

Η  φτώχεια και η προσφυγιά επεκτείνονται και οτι κι αν ισχυριστούν οι απολογητές του Καπιταλισμού, το σύστημα γίνεται πιο επιθετικό και επικίνδυνο. Τα καλέσματα για εθνική ενότητα και συναίνεση αποσκοπούν στην υποταγή των εργαζομένων  στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Η πολιτική του ΚΚΕ έχει ιδιαίτερη σημασία. Ούτε υποταγή, ούτε τυχοδιωκτισμοί, αλλά ενίσχυση της πάλης του λαού μας και της κοινής πάλης των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις,

• Κατά της εμπλοκής της χώρας, για να κλείσουν οι ΑμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, με τον λαό κυρίαρχο.

Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα που επιβάλλεται να μελετήσουν καλύτερα οι εργαζόμενοι, γιατί με  με την εργατική-λαική πάλη και την εργατική εξουσία, το Σοσιαλισμό, θα ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των λαικών αναγκών και το κτίσιμο αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλα κράτη και λαούς.”